Terechtkomen op een 'filmset'

Na weer eens de grens tussen de Democratische Volksrepubliek Laos en het Koninkrijk Thailand overgestoken te zijn voor een nieuw visum voor Laos was ik op weg naar Ban Nathong (in de buurt van Vang Vieng) om daar weer aan de slag te gaan voor een project. Die dag en de dagen erna zouden er een paar dingen gebeuren die ik niet snel zal vergeten... Ik vertrok nogal laat vanuit de Laotiaanse hoofdstad Vientiane omdat ik nog het een en ander moest doen voordat ik terug ging naar het dorp. Ik besloot te rijden tot aan een dorp zo'n 60 kilometer van Vientiane. Daar had ik al eerder overnacht en de mensen van een lokaal eettentje (kao piak; soep met slierten dikke noodles met groente en vlees) ken ik inmiddels een beetje van de keren dat ik daar gestopt heb. Na een nacht in een 'hotel' besloot ik 's morgens vroeg aan te rijden. Het had 's nachts flink geregend en ik hoopte dat het daar boven onderhand wel leeg zou zijn. Helaas bleek het water nog lang niet op en na een klein stukje rijden (ik moest nog 100 kilometer, grotendeels door de bergen) begon het weer te regenen. Eerst een klein beetje, maar daarna steeds meer. Op een gegeven moment kwam het met bakken uit de lucht en vluchtte ik een benzinestation in. Na een tijdje onder het dak gestaan te hebben besloot ik weer door te rijden. Helaas begon het later weer hard te regenen en was ik dan ook binnen de kortste keren zeiknat. Ik zat inmiddels in de bergen en bij een 'hut' aan de kant van de weg besloot ik tijdelijk m'n intrek maar eens te nemen... Na een tijdje kreeg ik het koud wisselde ik wat kleren. Onderkoeld raken in Laos is ook hier niet goed. Even later besloten twee Laotiaanse mannen (die de andere kant op moesten) om ook te schuilen en even later hadden we een vuurtje om ons aan op te warmen. Na wat 'gebuurt' te hebben hoorden we ineens een auto aankomen (niet verwonderlijk over de drukste hoofdweg van het land) die herrie maakte en tegen het wegdek schuurde. We hoorden ook een knal
en keken toen om. Op dat moment leek het alsof we op een filmset van een slechte Amerikaanse B-film terecht gekomen waren. Een zwarte auto kwam door de bocht gescheurd met vlak erachter een busje. Een man in het busje hing uit het raam en schoot nog 1 of 2 keer op zijn voorganger. Binnen een paar tellen was het weer voorbij en verdwenen de twee de bocht om (het was midden in de bergen). We keken elkaar aan en ik vroeg eerst nog in het Laotiaans aan de twee Laotianen of het misschien vuurwerk was. Ik kon namelijk niet echt geloven dat wat ik net zag geen slechte grap of Banansplit actie was.... Maar dat bleek dus niet zo. Tja, in Laos hebben mensen ook weleens ruzie en ook criminelen hebben ze hier helaas. Al valt het ook wel weer mee en voel ik me hier maar zelden onveilig. Op dat moment trouwens ook niet. We zochten niet eens 'dekking' en hadden weinig tijd om na te denken. Aparte manier om eens een achtervolging mee te maken... Na een tijdje stopte de regen en reden we weer door. Een kilometer of 5 verder dacht ik de zwarte auto (de auto die beschote werd) ergens te zien staan (met mensen erbij) maar ik moest ook op de (natte) weg letten en wilde onderhand wel naar de plaats van bestemming (ik had het nog steeds koud). Weer een kilometer of 15 verder stonden ineens een hele hoop auto's stil en dacht ik dat er aardverschuiving zou zijn geweest door de vele regen, maar het bleek een ongeluk... Een vrachtwagen en een bus hadden elkaar geraakt en de weg was geblokkeerd. Het ongeval bleek mee te vallen. Na een paar minuten wachten ben ik langs de kant van de weg door de modder langs de ravage
afgereden en was ik weer op weg. De auto's moesten nog even wachten. Een dag erna wilde ik 's avonds gaan douchen in mijn bungalow en kreeg ik mijn brommer niet gevonden. Ik dacht aan een slechte grap van iemand van het personeel maar dat bleek dus niet zo te zijn. M'n brommer was dus verdwenen. Wel stond er een huurbrommer zonder eigenaar. Op die brommer stond een telefoonnummer en na een kort telefoontje bleek een toerist die even daarvoor in 'ons' restaurant geweest was de verkeerde
brommer mee te hebben genomen. Mijn sleutel was dus niet de enige die op m'n brommer past. Ruim een uur later kwam de betreffende persoon terug met mijn brommer en bleek de ketting er op de terugweg nog een keer af te zijn geweest. Dat had hem dus geld gekost en voor mij was het prima want anders had ik dat moeten laten doen. Intussen was zijn huurbrommer wel ontdaan van 'onnodige' benzine (met een buisje en een keer blazen is dat zo gedaan) en had hij nog genoeg over voor de terugweg (slechts 7 kilometer, over een slechte weg). Dat kostte hem overigens niets, het verhuurbedrijf scheelde het een liter en voor de Laotiaan die de benzine eruit haalde en mij was het mooi meegenomen... Zo gebeurde er in een paar dagen dus een paar vreemde dingen. Voor de rest gaat het prima met me en leef ik dus nog. Ik 'woon' nu in Ban Nathong en heb een klein bungalow. De omgeving is prachtig hier met grotten, bergen, kraakheldere riviertje en heel veel groen. Als de wegen wat beter waren, de gezondheidszorg op peil zou zijn, de scholen beter waren en de mensen net iets meer geld hadden voor een iets makkelijker leven (al is deze streek niet erg onderontwikkeld) zou het hier een paradijsje zijn.

Ik ben nou (zondag 24 februari 2013) een maand of 5 in Laos (tussendoor even in Thailand om PSV te zien spelen en met ons Jeroen elke dag naar de trainingen van Neerlands nummer 1 te gaan) overigens.

In Nederland gaat alles z'n gangetje las ik wel. Hier en daar stoppen ze wat paardenvlees tussen het ander vlees zag ik, maar dat mag de pret niet drukken. Je mag een gegeven paard namelijk niet in de bek kijken.... Ongetwijfeld zullen de daders hard gestraft worden en wordt ook met deze witteboordcriminelen afgerekend net zoals iemand die na 25 jaar dienst bij een bedrijf ontslagen wordt en vergeet een briefje in te vullen voor zijn rijkelijke uitkering.

Over een tijdje zal ik weer eens wat schrijven. Ik heb hier namelijk best wel wat meegemaakt, al is alles opschrijven wel lastig. Elke dag/ week maak je wel dingen mee die voor een Nederlander een aparte ervaring kunnen zijn. De brommertochen die ik heb gemaakt waren bijvoorbeeld behoorlijk van de gebaande paden weg en met vallen (1 keer maar gelukkig) en opstaan raakte ik waar ik wilde zijn. Helaas (of niet, want dit was ook mooi) vond de politie het nodig om me een keer terug te sturen toen ik in een gebied kwam waar ze liever geen bezoekers hebben.

Het ga jullie goed, en bedankt voor alle reacties en kaartjes!!!

Groeten vanuit Laos, houdoe!

Sander